De hervorming van Boek I van het Burgerlijk Wetboek zorgt ervoor dat e-mails als een rechtsgeldig middel worden beschouwd om een kennisgeving te verrichten. Hiermee komt de wetgever tegemoet aan de dagelijkse praktijk, waarbij e-mails al langer als een efficiënt communicatiemiddel worden ingezet. Tot de hervorming van het Burgerlijk Wetboek werden e-mails niet uitdrukkelijk als wettelijk kennisgevingsmiddel erkend. Het moet wel worden gezegd dat de rechters het wel al als geldig accepteerden.
Ontvanger moet voorafgaand akkoord gaan
Het Burgerlijk Wetboek bepaalt dat de kennisgeving de bestemmeling heeft bereikt als hij ervan kennisneemt of er redelijkerwijs kennis van heeft kunnen nemen. Dit kan volgens het Burgerlijk Wetboek ook op een elektronische wijze gebeuren. Het bindt er wel een voorwaarde aan vast: de ontvanger moet ermee hebben ingestemd dat zijn mailadres mag worden gebruikt voor zo’n kennisgeving. De verzender moet bewijzen dat de ontvanger dit voorafgaand aan de verzending heeft gedaan.
Aangetekende brief wordt niet overbodig
Verder is het zo dat het risico met betrekking tot het bereiken van de geadresseerde bij de verzender ligt. Per slot van rekening kan het dat bijvoorbeeld de spamfilter de mail tegenhoudt. Het is de verzender die ervoor moet zorgen dat de ontvanger de kennisgeving ontvangt. Bij enige twijfel blijft het met andere woorden aan te raden om alsnog een aangetekende brief te verzenden. Houd er verder rekening mee dat een e-mail ook niet gelijkgesteld is aan een aangetekende brief. In een overeenkomst kan bijvoorbeeld zijn opgenomen dat een opzegging per aangetekende brief moet gebeuren. Dan moet dat ook met een aangetekende brief gebeuren en niet met een eenvoudige e-mail.
