De Europese accijnsrichtlijn is van toepassing op het grondgebied van de EU, maar uiteraard zijn er verschillende uitzonderingen van kracht. Vaak zijn deze uitzonderingen geografisch geïnspireerd. Dat is onder andere het geval voor de Kanaaleilanden, maar ook voor Büsingen (een Duitse enclave in Zwitserland) en Ceuta (een Spaanse enclave aan de Noord-Afrikaanse zijde van de Straat van Gibraltar). De Italiaanse wateren van het Meer van Lugano en Campione d’Italia vormden lange tijd een uitzondering, maar die uitzondering wordt nu geschrapt. Ook het Meer van Lugano en Campione d’Italia maken nu deel uit van het douanegebied van de Unie.
Meer van Lugano en Campione d’Italia
Het Meer van Lugano is een meer dat gelegen is in het zuidoosten van Zwitserland, net op de grens tussen Zwitserland en Italië. Aan de zuidoostelijke oever van het meer ligt de exclave Campione d’Italia die volledig omsloten is door Zwitserland. Op vraag van Zwitserland, dat andere afspraken wilde maken met het oog op haar eigen douanegebied, en Italië worden deze gebieden nu alsnog opgenomen in de douane-unie. Naast Campione d’Italia zullen ook de nationale wateren vanaf de oever van het Meer van Lugano tot aan de politieke grens van de zone tussen Porto Ceresio en Ponte Tresa deel uitmaken van de douane-unie.
Resterende geografische uitzonderingen
Er zijn nog steeds een aantal derdelandsgebieden waarop de accijnsrichtlijn niet van toepassing is, telkens ingegeven omwille van historische, economische, sociale of geografische redenen. Het gaat om volgende gebieden die al dan niet deel uitmaken van het douanegebied:
- De Canarische Eilanden
- De Ålandseilanden
- De Kanaaleilanden
- Franse overzeese gebieden (Guadeloupe, Frans Guyana, Martinique, Mayotte, Réunion en Saint Martin)
- Eiland Helgoland
- Het gebied Büsingen
- Ceuta
- Melilla
- Livigno
