Een Europese richtlijn uit 2014 gaf de maatregelen aan die dienden genomen te worden om de bestaande infrastructuur efficiënt in te zetten om zo vaste en draadloze internetverbindingen met hoge snelheid te verkrijgen. Het gaat om delen van de infrastructuur die niet benut worden. Vlaanderen voert die richtlijn nu uit, waardoor telecomoperatoren toegang krijgen tot de infrastructuur van andere operatoren en zelfs ook van elektriciteits-, gas- en watermaatschappijen.
De regel: verplichting om toegang te geven
Alle netwerkuitbaters die vallen onder de Vlaamse (of lokale) bevoegdheid moeten nu toegang verlenen tot hun fysieke infrastructuur, indien daar een verzoek voor wordt ingediend. Zo’n verzoek kan enkel ingediend worden voor de aanleg van breedbandinternet met een snelheid van minstens 30 Mbps en voor eventuele onderhouds- of upgradewerken aan het netwerk.
Belangrijk: de toegang wordt beperkt tot de fysieke infrastructuur. Hieronder verstaat de wetgever alle infrastructuren die dienen om er andere netwerkelementen in onder te brengen, zonder dat ze eigenlijk zelf een actief element van het netwerk worden. Het kan bijvoorbeeld gaan om buizen, antenne-installaties of zelfs gebouwen. Ook zal de toegang niet gratis zijn, maar moet er een billijke en redelijke prijs afgesproken worden.
De uitzondering: toegang weigeren
Toch is die toegang zeker niet absoluut. Zo kan men de toegang weigeren op basis van transparante, evenredige en objectieve redenen én om redenen van veiligheid en volksgezondheid. We denken bijvoorbeeld aan een weigering omwille van een tekort aan beschikbare ruimte om er nieuwe onderdelen in onder te brengen.
In het geval van een geschil kunnen de exploitanten en operatoren het dossier voor het IGB (Instantie voor GeschillenBeslechting inzake netwerkinfrastructuren) brengen of rechtstreeks naar de rechter stappen. Bij schendingen of onterechte weigeringen kunnen er boetes volgen die oplopen tot 25.000 euro.
