De laatste jaren zijn medische hulpmiddelen een stuk goedkoper geworden. Althans in het buitenland, want in België gebruikt het Riziv nog steeds lijsten die soms 25 jaar oud zijn. Een rolstoel die in het buitenland 335 euro kost zal, eenmaal hij de Belgische grens overstak, ineens op 724 euro afklokken. En dat kost de schatkist handenvol geld, zo berekende Het Laatste Nieuws.
Prijzen zakten overal
De prijzen voor medische hulpmiddelen zijn in het buitenland drastisch gedaald. Logisch: de kennis over die hulpmiddelen is sterk gestegen en dankzij massaproductie kan de producent veel goedkoper produceren. Ook produceren in lageloonlanden en de verkoop in bulk houdt de prijzen erg laag. En is er een verschil in de aankoopprijs door een Belgische apotheker of een Spaanse apotheker? Niet noemenswaardig, terwijl een brace in België toch al gauw drie maal zoveel hoeft te kosten.
Gedateerde lijsten en gigantische winstmarges
In de praktijk worden de prijzen voor medische hulpmiddelen vastgelegd door de ziekenfondsen en de beroepsverenigingen. Zij bepalen dan hoeveel het RIZIV, het Rijksinstituut voor Ziekte- en invaliditeitsuitkeringen, voor een product zullen terugbetalen. Hiervoor baseren ze zich op hopeloos gedateerde lijsten die soms ruim 25 jaar oud zijn. Logisch: in die tijd kostten die hulpmiddelen het twee- tot drievoudige. De winstmarge: gigantisch – en de overheid sponsort.
Om enkele andere voorbeelden te benoemen:
| Hulpmiddel | Prijs buitenland | Prijs België | Terugbetaling overheid: |
| Breezy Light 300 (rolstoel) | € 335 | € 724 | € 724 |
| Active Ankle T2 (enkelbrace) | € 59 | € 183 | € 174 |
| Bledsoe Aligner ESE (kniebrace) | € 511 | € 858 | € 662 |
Als hulpbehoevende hoef je je trouwens geen grote zorgen te maken: het is nog steeds goedkoper om deze producten in eigen land aan te kopen, daar zorgen de terugbetalingspercentages wel voor. De praktijk kost met andere woorden vooral de overheid – en zo ook iedereen die daaraan bijdraagt – handenvol geld.
Wat als de overheid dat wist?
De overheid die voortdurend aandacht besteedt aan besparingen, die grijpt toch in? Of weet de overheid van niks? Geen zorgen, de overheid is slimmer dan je denkt. Tien jaar geleden al bracht het Nationaal Kenniscentrum, in een uitgebreid rapport, de praktijk naar buiten. Meer nog: ze gooiden het rechtstreeks op de tafel van de wetgever. Onze overheid kon niet anders dan reageren, maar deed dat wel aan slakkentempo. Zeven jaar hadden ze ervoor nodig. Langzaamaan kwamen er prijsaanpassingen of werden producten geschrapt van de terugbetalingslijsten. Opvallend: de overheid deed dat enkel bij de producten die expliciet werden aangehaald in het rapport en voerde zelf nooit een onderzoek. Andere producten bleven onaangeroerd en zijn nog steeds kunstmatig duur, met een fikse winstmarge en hoge terugbetalingen van overheidswege. Het lijkt wel alsof de overheid niet wil besparen, denk je dan.
Wanpraktijken in de sector
In het kielzog hiervan bracht het Laatste Nieuws talloze wanpraktijken naar buiten die de medische sector ontsieren. Gratis reisjes naar “medische conferenties”, “vragenlijsten” die tot 50 euro per patiënt opleveren: allemaal om de artsen te overtuigen om hun producten voor te schrijven. Perfect legaal, overigens. Wetende dat diezelfde mensen onderdeel uitmaken van de belangengroepen, zegt dat natuurlijk genoeg. Ook het feit dat minister van Volksgezondheid Maggie De Block rechtstreeks uit het medisch circuit komt, speelt bovendien niet in de kaarten van de gehoopte besparingen.
Sinds 2007 werd er ruim 400 miljoen euro uitgegeven aan de aangehaalde producten. Een mindering van 30%, nog steeds een fikse winstmarge omvattende, had dan ook ruim 120 miljoen euro besparing kunnen opleveren.
Rond 2020 zou er verandering moeten komen, maar dan heeft de overheid al minstens 100 miljoen verkwanselt sinds het eerste rapport. In de tussentijd zullen we jaarlijks ruim 9 miljoen euro teveel blijven uitgeven, enkel om de al erg rijke sector nog een stuk rijker te maken. En of die verandering bovendien een grote revolutie zal blijken of eerder een peperdure pleister op een gapende wonde, dat is momenteel nog koffiedik kijken. Maar geen zorgen: als de wetgever zou struikelen over de vele belangenbehartigingen, dan kan het altijd nog beroep doen op een peperdure enkelbrace – de overheid sponsort toch.
1 reactie