Adoptie is een nobele en belangrijke beslissing die het leven van zowel het kind als de adoptieouders verandert. Als ouders adopteren, hebben ze de keuze tussen een volle adoptie en een gewone adoptie. Dit artikel verkent de verschillen tussen deze twee vormen van adoptie. Elke vorm heeft namelijk zijn eigen unieke kenmerken en consequenties, zowel voor het kind als voor de adoptieouders.
Volle adoptie voor een nieuw begin
Bij volle adoptie worden alle juridische banden met de biologische familie van het kind definitief verbroken. Dit betekent dat het kind volledig deel uitmaakt van de nieuwe familie en ook hun naam aanneemt. Tegelijkertijd zal het niet meer automatisch erven van de oorspronkelijke familie. Deze vorm van adoptie is alleen mogelijk voor minderjarige kinderen, niet voor kinderen die reeds meerderjarig zijn. Eenmaal volledig geadopteerd, is het kind juridisch gelijkgesteld aan een biologisch kind, met dezelfde erfrechten en verantwoordelijkheden. Net zoals bij een biologisch kind is onterven niet mogelijk. Het belangrijkste kenmerk van volle adoptie is de onherroepelijkheid: eenmaal volbracht, kan deze in principe niet ongedaan worden gemaakt. Hierop zijn uitzonderingen mogelijk, bijvoorbeeld als er aanwijzingen zijn van ontvoering of mensenhandel.
Gewone adoptie voor een meer flexibele band
Bij gewone adoptie behoudt het kind de juridische band met zijn biologische ouders en familie. Dit type adoptie staat open voor zowel minderjarigen als meerderjarigen. Het kind kan erven van zowel de biologische familie als de adoptiefamilie, maar heeft geen erfrecht van de bloedverwanten van de adoptieouders. Een uniek aspect van gewone adoptie is de mogelijkheid tot herziening of herroeping onder bepaalde omstandigheden (zeer gewichtige redenen). Sommige herkomstlanden kennen enkel gewone adoptie en geen volle adoptie. Bij andere landen is volle adoptie wel mogelijk en moet er bij het indienen van het verzoekschrift een keuze worden gemaakt.
Pleegvoogdij en kefala
Volledigheidshalve zijn ook pleegvoogdij en kefala het vernoemen waard. Pleegvoogdij is een vorm van zorg waarbij een persoon of echtpaar bepaalde ouderlijke verplichtingen op zich neemt, maar niet alle bevoegdheden van het ouderlijk gezag verkrijgt. Kefala is vergelijkbaar en wordt voornamelijk gebruikt in islamitische landen. Het verschilt van adoptie doordat het geen volledige juridische ouder-kindrelatie creëert.
