Momenteel moet de ontvanger van een gerechtsbrief een papieren ontvangstbewijs ondertekenen. In de praktijk kost dat heel wat tijd, moeite en geld voor een Justitie dat al gebukt gaat onder de hoge werklast. Jaarlijks zouden er maar liefst 1.600.000 papieren ontvangstbewijzen opgesteld worden. Die ontvangstbewijzen worden na ondertekening teruggestuurd naar Justitie. Daar worden ze dan stuk voor stuk geklasseerd in het betrokken dossier. Ontstaat er in de loop van het dossier onduidelijkheid of de gerechtsbrief al dan niet was toegekomen? Dan moet men opnieuw het papieren ontvangstbewijs manueel opzoeken in het dossier. In het kader van de vermindering van de werklast binnen de rechterlijke orde, wil de wetgever daar nu verandering in brengen.
Naar een elektronisch ontvangstbewijs
De wetgever wil nu een toepassing laten ontwikkelen waarbij men een elektronisch ontvangstbewijs kan aanmaken. Op die manier kan ook het plaatsen van de handtekening digitaal gebeuren en wordt alles automatisch geregistreerd. De applicatie zal de gegevens doorsturen naar de door Justitie gebruikte centrale toepassing waar alles wordt toegevoegd aan het dossier. De bedoeling is dat men het ontvangstbewijs ook via die centrale toepassing kan opzoeken en dus niet telkens manueel moet zoeken in het desbetreffende dossier.
Vanaf wanneer?
Gelet op het feit dat de applicatie nog niet bestaat, zal het waarschijnlijk nog niet voor onmiddellijk zijn. De wet van 25 mei 2018 tot vermindering en herverdeling van de werklast binnen de rechterlijke orde geeft aan dat het ten laatste op 31 december 2019 in voege zou moeten treden. Wel laat het de mogelijkheid om via een ander KB een vroegere startdatum te bepalen.
