Het Hof van Beroep te Antwerpen had in zijn arrest van 19 december 2016 aangegeven dat een verkoopcontract van een onroerend goed niet op elektronische wijze tot stand kon komen. Het baseerde zich hierbij op de artikelen XII.15 en XII.16 WER. Die redenering ging in tegen een al langer courante praktijk in de vastgoedsector. De wetgever greep vervolgens in.
De twee boosdoeners
De boosdoeners van dienst waren dus de artikelen XII.15 en XII.16 WER. Dat eerste artikel voorziet gelijkwaardige juridische gevolgen voor de contracten die elektronisch worden gesloten, terwijl artikel XII.16 WER uitzonderingen bevat op dat principe. In die lijst met uitzonderingen was inderdaad de verkoop van een onroerend goed opgenomen, waardoor de gelijkwaardige juridische gevolgen niet automatisch vast stonden. Hier bleef volgens dat artikel een papieren document noodzakelijk: zelfs het bewijs van een mondelinge overeenkomst volstond volgens het Hof van Beroep te Antwerpen niet. Dat toornde aan het consensueel karakter van de verkoop, waarvan het aldus een abstractie maakte.
Huis verkopen per e-mail kan opnieuw
De wet van 20 september 2018 tot harmonisatie van de begrippen elektronische handtekening en duurzame gegevensdrager en tot opheffing van de belemmeringen voor het sluiten van overeenkomsten langs elektronische weg, moet nu redding bedden.
In feite haalt die wet aan dat de rechter alleen de toepassing van artikel XII.15 WER (gelijkwaardige juridische gevolgen voor een contract langs elektronische weg) kan weigeren indien hij praktische belemmeringen vaststelt voor het vervullen van een wettelijke of reglementaire vormvereiste.
De rechter mag met andere woorden niet zomaar nog de geldigheid van het verkoopcontract langs elektronische weg weigeren, louter omdat het elektronisch tot stand kwam. Voor partijen die ter goeder trouw handelen en via mail een verkoopovereenkomst in het leven willen roepen, zou dat vanaf 20 oktober 2018 dus gewoon weer mogelijk moeten zijn.
