Door de Brexit moet het Britse Parlement bijna non-stop Europese wetten overnemen in Britse wetgeving. Hierbij beslissen ze in een ijltempo welke wetten al dan niet zullen worden opgenomen in de zogenaamde Withdrawal Bill. Veel tijd is er niet en de werklast is immens. Laat staan dat ook Europese rechtspraak zou omgezet worden in nationale wetgeving. Onderstaande drie ‘wetten’ zullen dan ook verdwijnen na de Brexit.
# 1. Dieren zullen geen pijn meer kunnen voelen
Aangezien de Europese wetgeving omtrent het “waarnemingsvermogen van dieren” niet zal opgenomen worden in de Britse wetteksten, verliezen de Britse dieren – althans juridisch – hun vermogen om emoties en pijn te ervaren. Meer zelfs: enkel huisdieren zullen nu nog beschermd worden onder Britse wetgeving, wat op hevige kritiek kan rekenen van dierenrechtenorganisaties.
# 2. Niemand zal de Britten nog kunnen vergeten
Toegegeven: een wet is het niet, een knap staaltje rechtspraak – dat wel. In 2010 wilde een Spaanse burger vergeten worden en eiste hij dat bepaalde informatie niet langer zou opgenomen worden in Google. De zaak kwam uiteindelijk bij het Europees Hof terecht en zij besloten inderdaad dat er zoiets is als “het recht om vergeten te worden”. Na de Brexit kan Google – puur theoretisch – dan weer claimen dat er in het Verenigd Koninkrijk helemaal niet zo’n recht is. Het feit dat Boris Johnson zich ooit volstrekt belachelijk maakte en bovendien ook een hele natie schoffeerde door een koloniaal gedicht voor te lezen (echt waar), dat zal de geschiedenis nooit vergeten.
# 3. Boter bij de vis doen
Boris Johnson haalde het destijds al aan en het volledige Leave-kamp was er altijd voorstander van: een herstel van de Britse visindustrie. De Europese wetgeving die evenredig toegang geeft tot bepaalde kustgebieden, zal opnieuw komen te vervallen. De vis zal opnieuw toebehoren aan de Britten die ‘m opnieuw naar hartenlust kunnen serveren met ‘chips’. Boter bij de vis doen, de Britten nemen het wel erg letterlijk.
