Het moet een van de meest prangende vragen zijn in het rechtsdomein van het auteursrecht: kan ook een smaak auteursrechtelijke bescherming genieten? Ook in een recente zaak (Levola Hengelo BV / Smilde Foods BV, C-310/17) kwam een en ander aan bod. Advocaat-Generaal Wathelet concludeerde alvast dat dat niet het geval is. Natuurlijk hoeft het Hof van Justitie die opinie niet automatisch te volgen. Hieronder zijn de feiten opnieuw weergegeven, net zoals de redenering die Advocaat-Generaal Wathelet heeft gevolgd.
De voorafgaande feiten
In 2007 sloot het bedrijf Levola Hengelo Bv een overeenkomst met een Nederlandse handelaar in groenten en versproducten. Op basis van die overeenkomst zou Levola Hengelo BV de intellectuele eigendomsrechten verkrijgen op het product Heksenkaas. Het gaat om een smeerdip met roomkaas en verse kruiden. Echter is het zo dat het bedrijf Smilde Foods BV sinds 2014 een gelijkaardig product op de markt heeft gebracht, genaamd Witte Wievenkaas. Deze Witte Wievenkaas wordt goedkoper verkocht in winkelketen Aldi.
Hierop stelde het bedrijf Levola Hengelo BV een stakingsvordering in tegen Smilde Foods BV. Het riep hierbij een inbreuk op haar auteursrechten in. Echter wees de rechter de vordering af, waarna het in hoger beroep terechtkwam. Hier stelde men een aantal prejudiciële vragen aan het Hof van Justitie. De kernvraag is echter of de smaak van een voedingsmiddel auteursrechtelijke bescherming kan genieten. Of: “verzet het Unierecht zich ertegen dat de smaak van een voedingsmiddel als eigen intellectuele schepping van de maker auteursrechtelijk beschermd wordt?”.
Advies Advocaat-Generaal Wathelet
In eerste instantie haalt Advocaat-Generaal Wathelet aan dat de smaak van een voedingsmiddel geen raakvlakken vertoont met de beschermde werken zoals aangehaald in het WIPO-verdrag of met enige andere bepaling van internationaal recht.
Hiernaast benadrukt hij het onderscheid tussen een niet auteursrechtelijk beschermd idee en de uitdrukkingsvorm van zo’n idee, waaraan men eventueel wel auteursrechtelijke bescherming kan verlenen. Op basis hiervan haalt hij aan dat de vorm waarin een recept wordt uitgedrukt voldoende nauwkeurig en objectief identificeerbaar moet zijn. Omdat de huidige technologische kennis het niet mogelijk maakt om smaken voldoende nauwkeurig en objectief te identificeren, is er niet voldaan de oorspronkelijke uitdrukkingsvereiste. Ook het feit dat smaken instabiel zijn en vergankelijk, zou een objectieve identificatie in de weg staan. Om die reden zouden, volgens Advocaat-Generaal Wathelet, smaken geen auteursrechtelijke bescherming kunnen genieten.
Natuurlijk valt het nog af te wachten of het Hof van Justitie de Advocaat-Generaal wel zal volgen.
